Björn Borg

Björn Borg to szwedzki tenisista, którego kariera i wielkie osiągnięcia przeszły do legendy tenisa. W latach swojej świetności wygrał aż 11 turniejów wielkoszlemowych, a także zdobył Puchar Davisa.

Urodził się w Sztokholmie, lecz dorastał w sąsiadującym ze stolicą Szwecji Sodertalje. Jego ojciec był tenisistą stołowym i podczas jednego ze swoich turniejów zdobył złotą rakietę tenisową, którą postanowił dać swojemu synowi. W taki sposób zaczęła się przygoda młodego Björna z tenisem ziemnym. Początkowo trenował samodzielnie, jednak został dostrzeżony przez Percy’ego Rosberga, który wziął młodego chłopca pod swoje trenerskie skrzydła. Kiedy Bjorn ukończył 15 lat zdecydował, że porzuci naukę i skupi się wyłącznie na trenowaniu tenisa. Wkrótce potem jego nowym trenerem został Lennart Bergelin – kapitan reprezentacji Szwecji w Pucharze Davisa, który towarzyszył mu do końca kariery. Wszystkie swoje sukcesy Borg zawdzięczał nie tylko swojemu niewątpliwemu talentowi, ale przede wszystkim bardzo ciężkiej pracy i determinacji w dążeniu do celu.

Kiedy tylko pojawił się na światowej scenie tenisa, od razu skradł serca damskiej części publiczności. Uwagę przykuwały jego długie jasne włosy, zachowanie i postawa na korcie. Björn był bardzo młody, kiedy urodziło mu się pierwsze dziecko, miał wtedy bowiem zaledwie 19 lat. Nie wziął jednak ślubu z matką swego syna, którą była znana modelka. Tenisista wchodził w związki małżeńskie trzykrotnie, jego pierwszą żoną była Mariana Simionescu, drugą Loredana Berte, a trzecią – Patricia Ostfeldt. Postać Björna przykuła uwagę fanów w roku 2006, bowiem wtedy to tenisista postanowił wystawić na aukcje swoje trofea, które wywalczył na Wimbledonie. Jak sam uważał, nie potrzebował ich, ponieważ wystarczą mu wspaniałe wspomnienia z gry na kortach. Jednak opinia publiczna nie chciała przyjąć tego do wiadomości, dlatego też musiał zdecydować się na odkupienie swoich rzeczy w celu poprawienia swego wizerunku. Od 1997 roku na rynku funkcjonuje marka odzieżowa sygnowana jego imieniem. W związku z tym, co roku na konto bankowe Björna trafia jeden procent ze sprzedaży.

Styl gry

Szwed słynął z bardzo dobrej pracy nóg i szybkości, z jaką poruszał się po korcie. Dysponował bardzo dobrą kondycją i opanowaniem, przez co fani dali mu przydomek „Ice man” – człowiek z lodu. Był jednym z niewielu tenisistów, którzy stosowali oburęczny bekhend. Doskonale radził sobie na każdego rodzaju nawierzchni, a swoją fenomenalną grę opierał na bardzo mocnych uderzeniach zza końcowej linii. Potrafił nadać niemal każdej piłce rotację awansującą z bekhendu oraz forhendu. Podczas długich wymian, cierpliwie czekał na błąd przeciwnika i możliwość szybkiego i mocnego ataku. Serwował regularnie i różnorodnie, co często pozwalało mu wygrać własne gemy serwisowe. Z łatwością lobował i omijał zawodników będących pod siatką, co dawało mu naprawdę olbrzymią przewagę. Charakteryzował się dużym spokojem i silną psychiką, która ułatwiała mu wygrywanie długich, męczących rozgrywek. Bjorn potrafił w bardzo szybkim tempie przestawić się z gry na kortach ziemnych na nawierzchnie trawiaste, co pozwoliło mu sześć razy wygrać French Open, oraz pięć razy z rzędu Wimbledon.

Jednak jego opanowana postawa zmieniła się w trakcie trwania kariery. Dotąd spokojny mężczyzna, który stronił od awantur, w 1980 roku zakwestionował decyzję sędziego i stał pod siatką tak długo, że został ukarany utratą dwóch punktów. A rok później, po odniesionej porażce zszedł z kortu i nie powrócił nawet na dekorację. Nie zmienia to jednak faktu, że jako tenisista zasłynął na kartach tego sportu jako pewnego rodzaju fenomen, przykład ogromnego talentu wspieranego silną determinacją i ciężką pracą.

Przebieg kariery

Swoje pierwsze sukcesy Borg odnotował już w wielki 12 lat, kiedy to wygrał mistrzostwa Szwecji w swojej kategorii wiekowej. W zawodowych rozgrywkach zadebiutował w 1971 roku, na halowym turnieju odbywającym się w Sztokholmie.

Pierwsze starty w seniorskich turniejach nie przynosiły mu sukcesów, bowiem ulegał starszym przeciwnikom. To jednak nie zniechęciło młodego gracza, który z coraz to większą determinacją stawał na kortach naprzeciw bardziej doświadczonych zawodników. W 1973 roku wziął udział w meczu reprezentacji Szwecji w Pucharze Davisa, podczas którego przyczynił się do zwycięstwa nad drużyną Maroka. Jednak dopiero w sezonie 1974 roku zaczął osiągać spektakularne sukcesy. Na imprezie w Londynie wygrał swój pierwszy zawodowy turniej, a jego najbardziej udany występ odnotowany został na French Open – został tam najmłodszym w historii triumfatorem. Wówczas w finale pokonał Hiszpana, Manuela Orantesa. W 1975 roku udało mu się obronić wywalczony przed rokiem tytuł, a na Wimbledonie dotarł wtedy do ćwierćfinału. Serię swoich świetnych występów kontynuował podczas Pucharu Davisa, podczas którego poprowadził drużynę Szwedów do pierwszego zwycięstwa w tych rozgrywkach.

Kolejne lata okazały się być dla Borga jeszcze lepsze. Wygrywał bowiem turnieje w Toronto, Sao Paulo, Dallas, czy Bostonie. Najbardziej ceni się jednak jego zwycięstwa na kortach Wimbledonu, które wygrał pięć razy z rzędu, oraz French Open – gdzie jego zwycięstwa odnotowano aż sześć razy. Wiele jego pojedynków z gwiazdami tenisa przeszło do historii, szczególnie z Amerykaninem Johnem McEnroe. Na podstawie ich rywalizacji powstał nawet film, który można było oglądać na ekranach kin. Borg swoją karierę zakończył w 1983 roku, czym zaszokował cały świat, miał bowiem wtedy zaledwie 26 lat. Tenisista stwierdził, że ma dość sportu, a życie ciągłe życie na walizkach nie jest spełnieniem jego marzeń.

W całej swojej sportowej karierze Szwed odnotował bilans 587 – 124. Żadnemu z jego rywali nie udało się osiągnąć pozytywnego bilansu w bezpośrednich potyczkach z Borgiem. W 1987 roku tenisista otrzymał miejsce w Tenisowej Międzynarodowej Galerii Sław. Niektórzy z ekspertów uważają, że Borg był najlepszym tenisistą w historii. Jego uporczywość i determinacja, oraz niewątpliwy talent sprawiły, że na pewno stał się światową legendą.